کشاورزی ارگانیک و تغییرات آب و هوایی
با افزایش دما در سطح جهان و نامنظم‌تر شدن الگوهای آب و هوایی، همپوشانی میان تغییرات اقلیمی (آب و هوایی) و کشاورزی، اهمیتی کلیدی برای درک نقش کشاورزی در کاهش گرمایش جهانی یافته است. ترسیب کربن(روند انتقال کربن موجود در هوا به خاک و گیاهان)، کاهش برداشت از منایع سوخت فسیلی و استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر همگی از خصوصیات بارزی هستند که کشاورزی ارگانیک را در کاهش هدر رفت انرژی و اثرات منفی انتشار آن، پیشتاز کرده است.
کشاورزی ارگانیک با فراهم آوردن راهکارهای کاربردی مدیریتی به کشاورزان کمک می‌کند تا با تقویت اگرواکوسیستم‌ها (اکوسیستم‌های زراعی)، تنوع در کشت و تنوع در پرورش دام با تغییرات آب و هوایی سازگار شوند.
سازمان جهانی کشاورزی و غذا (FAO) بر ترویج کشاورزی ارگانیک به عنوان روشی جایگزین با کارایی حداکثری منابع تجدیدپذیر انرژی و جریان بهینه مواد غذایی و انرژی در اگرواکوسیستم تاکید دارد. ارزیابی‌های چرخه زیستی (Life Cycle Assessments-LCA) نشان می‌دهند که براساس سطح تولید، انتشار گازهای گلخانه‌ای در سیستم‌های متداول کشاورزی همواره نسبت به سیستم‌های ارگانیک بیشتر است.
با شیوه‌های مدیریت ارگانیک می‌توان از انتشار گاز متان و اکسیدهای نیتروژن ناشی از زمین‌های زراعی یا چراگاه‌هایی که از ذغال سنگ نارس خشک شده بهره می‌گیرند، جلوگیری کرد. بسیاری از آزمایش‌های میدانی در سراسر جهان نشان دهنده این واقعیت هستند که کودهای ارگانیک در مقایسه با کودهای معدنی، با تثبیت دی اکسید کربن اتمسفر در خاک باعث افزایش کربن ارگانیک در خاک می‌شوند.
کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در تولید محصولات کشاورزی، ترسیب کربن به همراه سودمندیهای تنوع زیستی و سایر خدمات زیست‌محیطی، کشاورزی ارگانیک را تبدیل به یک روش کشاورزی با مزایای فراوان و پتانسیل‌های شایان توجه برای کاهش تغییرات آب و هوایی می‌کند.
* منبع: سازمان جهانی غذا و کشاورزی (FAO)
* ترجمه: نازنین عرفاتی، دانشجوی دکترای بیوتکنولوژی و فیزیولوژی گیاهی
